The road not taken

Two roads diverged in a yellow wood,

And sorry I could not travel both

And be one traveler, long I stood

And looked down one as far as I could

To where it bent in the undergrowth;

 

Then took the other, as just as fair,

And having perhaps the better claim,

Because it was grassy and wanted wear;

Though as for that the passing there

Had worn them really about the same,

 

And both that morning equally lay

In leaves no step had trodden black.

Oh, I kept the first for another day!

Yet knowing how way leads on to way,

I doubted if I should ever come back.

 

I shall be telling this with a sigh

Somewhere ages and ages hence:

Two roads diverged in a wood, and I—

I took the one less traveled by,

And that has made all the difference.

by Robert Frost

Woede

Tranen die opkomen bij het kijken naar een film, kriebels in je buik als je je lief ziet, haren die overeind gaan staan als je onrechtvaardigheid ziet. Alle emoties die we ervaren geven een lichamelijke sensatie, reactie. Het zet vaak tijdelijk ons vermogen tot een dialoog opzij. We oordelen, beoordelen en verwachten iets.

Het verstand is eeuwenlang dominant geweest. Met het 19e eeuwse humanisme is daar langzaam maar zeker een verandering in gekomen. Redelijkheid toont zich niet buiten maar in je emoties.

Alle emoties die we kunnen ervaren zijn variaties of gradaties van blijheid, angst, verdriet en woede. Van deze vier is woede het meest schadelijke in mijn optiek. Woede is een vorm van kortstondige razernij. Mensen maken spullen kapot en doen anderen maar soms ook zichzelf geweld aan. Tegenwoordig zie je bijvoorbeeld op Twitter ruwe woordkeuzen als uiting van woede door bijvoorbeeld mensen uit te schelden. Kortom woede leidt vaak tot destructief gedrag.

Nu is de vraag moet je woede dan wegstoppen of afleren? Velen zeggen dat het goed is om je hart te luchten, maar evenzo vaak hoor je dat je achter de oorzaken van je woede moet komen omdat woede geen functie heeft en tot niets leidt.

Ben je boos, voel je woede? Laat het dan eerst zakken en ga daarna het gesprek aan zodat je beter kunt nadenken, er beter naar je geluisterd zal worden en je nieuwe inzichten en perspectieven kan horen. Want met woede verbeter je de wereld niet.

Echt ontmoeten is ont-moeten

De zomervakantie staat voor de deur. Voor mij een tijd van stilte,  van zitten, waarnemen …..van luisteren….van echt ontmoeten!

Onze gedachten worden gestuurd door aannames, oordelen, verwachtingen, wensen.  Het is juist die stroom van gedachten die het contact met anderen kan belemmeren. De behoefte om te praten, jezelf te profileren, anderen te laten verdrinken in al jouw gedachten door het sturen van berichten op Facebook en Twitter. Het maakt ons mens, maar het belemmert ons ook.

Het echt ontmoeten vraagt om het verkleinen van de afstand van het hoofd naar het hart. Het hart waar denken en voelen samen kunnen komen.

Ik wens jullie een zomer vol echte ontmoetingen, waar je niets moet, maar waar je gewoon kunt zijn en werkelijk aandacht kan hebben voor een ander; daar ontmoet je de ander!

 

Een wereld vol afleiding

Carl Jung trok zich begin jaren twintig van de vorige eeuw regelmatig terug in een gebouw net buiten Bollingen waar hij ongehinderd kon schrijven. De rest van de tijd had hij een drukke praktijk en een actieve deelnemer aan de maatschappij.

Al enige maanden ben ik op zoek naar een manier om meer ruimte te creëren voor wat Cal Newport ‘Diep werken’ noemt. Diep werk is: professionele activiteiten die het uiterste van je cognitieve vaardigheden vergen en die in een toestand van afleidingsloze concentratie wordt uitgevoerd. Die pogingen scheppen nieuwe waarden en verbeteren je vaardigheden.

Het internet knaagt aan mijn concentratie en mijn behoefte om mij te verdiepen. Vaak neem ik pauze van afleiding in plaats van dat ik pauze neem van concentratie.

Zomers wordt door velen een time out genomen van social media. Jezelf een beetje ontkoppelen in een verbonden wereld , zonder dat je helemaal weg rent. Toch is er buiten het internet ook veel afleiding te vinden, maar smachten we daar minder naar? Drie weken geen Social Media is dat de oplossing om diep te werken? Dat is toch hetzelfde als een week gezond eten en daarna in je oude patroon vallen?

 

Diep werken is hard werken om veranderingen in je gewoontes aan te brengen. Maar is het niet enorm fijn om het uiterste uit je hersenen te halen en dingen te doen die er toe doen?

 

 

 

 

 

 

 

Look Beyond Borders – 4 minutes experiment

When talking about the problem of refugees, we use dehumanised language, which reduces human tragedy to numbers and statistics. But this suffering concerns real people, who – just like us – have families, loved ones, friends; their own stories, dreams, goals… Only when you sit down opposite a specific person and look into their eyes, you no longer see an anonymous refugee, one of the migrants, and notice the human before you, just like yourself – loving, suffering, dreaming…

20 years ago, psychologist Arthur Aron discovered that 4 minutes of looking into each other’s eyes can bring people closer. Using this discovery, we decided to carry out a simple experiment, during which refugees and Europeans sat opposite each other and looked into each other’s eyes. Clearly, it is most important to give each other time to better understand and get to know each other.

The experiment was conducted in Berlin: the city, which – first of all – is a symbol of overcoming the divisions, and secondly, seems to be the centre of the contemporary Europe. We wanted the movie created on the basis of the experiment to be as symbolic as possible – and to touch upon the general divisions between people.

The experiment participants were ordinary people. The situations were not staged; we wanted to get natural, spontaneous reactions. The people sitting opposite each other had not known each other before and saw each other for the first time during the experiment. What is important, the refugees mostly came from Syria and had not been living in Europe for longer than a year.

Created by DDB Warsaw for Amnesty International Poland.

Filosofie? Wat heb je daar nu aan?

De denkbeelden van oude wijzen. Wat kunnen wij daar nu hebben? Die oude wijzen leefden in een traditionele wereld, dat kan toch niet relevant zijn voor ons moderne bestaan? Wij zijn vrijgevochten, we hebben technologie en onze normen en waarden  zijn volslagen anders dan die van hen.

Voor mij dwingen deze oude wijzen mij juist om vragen te stellen en zelfs vraagtekens te plaatsen bij veel overtuigingen die ik zo vanzelfsprekend vind. Sterker nog ik ervaar dat hun ideeën over de manier waarop wij als mensen de wereld aanschouwen, besluiten nemen, een levenswijze kiezen, juist relevanter zijn dan ooit.

Filosofie is geen abstracte wetenschap. De kracht van denkers zit juist in concrete  en herkenbare voorbeelden die je elke dag kunt toepassen. Het is toch juist de alledaagsheid waar de grote veranderingen plaatsvinden.

In 2014 ben ik mij gaan verdiepen in het Stoïcisme omdat ik zelf antwoorden zocht en dacht dat de filosofie mij die kon geven. Ik kwam uit bij de Stoïcijnen. Wat een intrigerende wijzen.

Juist in deze tijd van onrust is het belangrijk dat we onze heersende opvattingen niet gaan zien als de enige juiste.

stoicijnsepraktijken.nl